Tijd gegeten

whappje van dochterlief ….

Ik heb trek in pizza , pasta, pannekoeken, turkse pizza, shoarma, kapsalon, big tasti, subway en gigantisch in frituur. Dus ma , doe er wat aan…  kaas niet vergeten he op mn pannekoek mocht je die in een vlaag gaan bakken voor je allerliefste dochter , en spekkkk!!! Maar liefst m'n pasta!!  .. love yoouuu !!

En zo geschiedde.

Ik sta me dus al twee middagen tussen alles door in het rond te gastellen. Niet dat dit erg is want er moet nu eenmaal gegeten worden. Maar als ik dan net als vanmiddag iets later thuis kom dan de bedoeling was door drukte op de weg, staat puber 1 al in het begin van de straat boos te gebaren met z’n telefoon waarom ik nooit op tijd ben. Kaartjes schoolboekenbal moeten voor eind van de middag gekocht. Gelukt! En we gaan frituren ma want dat heb je beloofd.

Puber 2 staat bij terug komst te gillen waarom zijn trainingstas nog niet eens is uitgepakt laat staan gewassen. En of ik toch wel weet dat hij wéér moet trainen vanavond. Over drie kwartier ma, dus opschieten met eten. En liever een broodje uit de oven met gebakken ei. Geen normaal gebakken ei, maar zo’n rul ei, met van alles er door heen. Want patat is te zwaar als je moet trainen!

Ik schiet snel naar de supermarkt in het kader van verantwoorde pasta voor mij en dochterlief die inmiddels whappt dat ze van stage gelijk door gaat om setjes kleding te passen voor de modeshow van zaterdag en op tijd wil eten want ze staat op een beurs vanavond. “ Natuurlijk schat, alles onder controle.

Ik schiet voor de tweede keer naar de supermarkt want de frituurpan staat rood gloeiend maar het vet ontbreekt. Hijgend pletter ik het vet er in en in no time sist het goud gele frietjes.

Telefoon.
Of dat puber een wedstrijdje kan voetballen. Natuurlijk! Oh binnen nu en vijf minuten wordt hij opgehaald. Tas inpakken. Shirt kwijt. Scheenbeschermers drogen nog aan de lijn. Mahamm pak een handdoek en schone onderbroek! Snel!! Ze staan al te wachten. Mahamm waar is mijn jas? En je patat dan schat? Boem deur dicht en weg …

Koude vers vette goudgele frietjes de prullenbak in. Pasta afgegoten en gemengd met eigen geteelde tomaatjes en boontjes. Sausje er doorheen en wachten op dochterlief.

Telefoon.
Mam is het goed als ik bij neefjes oma bami eet? We zijn nu toch al in bijna te laat en heb ik in ieder geval nog eten. Naar huis dochterlief!!! , want ik heb speciaal voor jou ook nog eens jouw pastasoort gemaakt en de patat al weg gepletterd en je broertjes zitten ook al niet aan tafel maar eten op de fiets en onderweg en of op het gras. Ik eis jou aan tafel!!

Dochterlief heeft zich net verkleed. Haar haren gedaan. Haar tas verwisseld voor een andere tas. Haar horloge verruild voor een ander horloge. Haar parfum gesprayd en haar tanden gepoetst. Want die gore pasta , ja die wel lekker is normaal gesproken maar je stinkt er van uit je mond en daarom ook maar net twee hapjes in snelheid naar binnen gepropt. Dan maar liever met een wat lege maag op de beurs.
Boem deur dicht.

Ik staar naar het volle aanrechtblad en vuile gasstel. De hond kwispelt. De enige bij wie het water uit de bek loopt en tijd heeft. Maar ze is allergisch. Mijn pasta is koud.

Telefoon.
Manlief vertelt dat hij heerlijk aan een wijntje zit, en wacht totdat zijn eten geserveerd wordt. Uitzicht over de zee. En jullie schat? Hebben jullie al gegeten?

Ja net, antwoord ik ….

 

 

"Uitgezakt" blenderen ...

Ik ben niet alleen weer noodgedwongen gaan spinnen vanmorgen. Ik blender me ook nog eens suf. En nou niet omdat ik dat groene gemalen spul met rauwe spinazie blaadjes gemengd met kokos , mango’s, sinaasappelsap en een vleugje magere yoghurt lekkerder vind dan een stokbroodje uit de oven met een heerlijk extra laagje gesmolten oude kaas,  maar puur omdat ik "uitgezakt" ben geraakt.

Tenminste  dat zeggen ze hier in vieren. Vooral de jongens beamen dat bijna dagelijks.

Ze roepen als ik na twee aangepaste maaltijden per ongeluk een chipje steel van hun ongeveer 16 zakken in een week, dat ik heel goed bezig ben om nog meer uitstulp dijen te creëren. Dat als ik met mijn handen in mijn zij in een onoplettend moment naar buiten staar  aardig wat op mijn riem heb rusten. Oh nee,  “het hangt er inmiddels over heen Ma “, je bent aan 't uitzakken niet normaal', roepen ze dan. Als ik ‘s avonds in mijn shortje en bh ze nog even welterusten ga wensen, of ik dan niet te snel de trap op wil rennen want dan ‘klotst ‘ en ‘joh kijk dat lekker drillen dan , zo zichtbaar. Mijn buik en billen. En ontstaat er een hysterische rap in ‘vet’ gillen.   Als ik dan nog een soort samba dansje opricht slaan ze hard lachend hun handen voor hun ogen en vragen of ik dat alsjeblieft noooit meer wil doen. Want, ‘Ma echt hoor, je bent helemaal uit proportie.” Het ziet er heel 'smerig' uit.’

Dat ik er drie jaar geleden uitzag alsof ik anorexia nabij was hebben ze niet opgeslagen in hun kinderhoofdje. Dat ik toen vrij egoïstisch was om elk vrij uur te sporten gelukkig idem dito niet. En dit terwijl ik er alles al een tijdje aan doe. Ik let overal op en stop niets overbodigs in mijn mond. Het zijn mijn hormonen en mijn leeftijd jongens, verantwoord ik mezelf. Nou daar heeft ons pa toch ook geen last van! Niet?? vraag ik dan, nou die is anders ook aan het uitzakken hoor.!Maar nee pa voetbalt en heeft spieren. Spieren?! Je vader?! Ja in z’n linker bil misschien , maar ook je paps is uit proportie hoor! En ik wielren nog af en toe plus ren ik heel de dag achter al jullie troep aan en werk ik ook nog eens bijna 30 uur per week. Nou mam, dan nog harder werken want het ‘werkt' duidelijk averechts …, en knijpen daarbij dan in mijn zij om het extra te beamen. Ook moet ik op mijn onderkin letten als ik geconcentreerd whapp, want voor ik het weet gooien ze een afbeelding die niets aan de verbeelding overlaat  in de familie groepswhapp net zoals pas mijn zogenaamde over mijn broek bruisende sixpack in zithouding tijdens het avond eten. En oh ja ma, trek of je tieten een beetje omhoog of koop een andere bh want uit deze die je nu aan hebt  is de houdbaarheid!

Op dit moment giet ik de groene smurrie in een grote mok. Het ruikt nergens naar. Het smaakt wel naar spinazie. Zonder een geprakte aardappel gedrenkt in badje van bruine jus. Ik klok het naar binnen zonder te proeven verder. Water bij de wijn heb ik gedaan. Het spul werkt vocht afdrijvend wat dan weer goed is voor mijn hormonale enkels en wallen waar ik volgens mijn jongens ‘s morgens een bosbrand mee zou kunnen blussen. Ik voel me enorm energiek na twee weken blenderen en de rest. En ik blender door! Want dat manlief plagerig in mijn ‘six buikrollen en m'n stulpdijen knijpt heb ik geen last. Maar ik vertik het om een “uitgezakte” moeder te zijn!