dinsdag 6 mei 2014

Bijzonder ontbijtje ...

In de auto glimlacht ze naar me. Zo’n lach die alleen haar past. Geen idee wat ze me er mee wil vertellen. ‘Samen’,  zeg ik vanmorgen. We gaan lekker rustig samen jij en ik. In de auto net na de rotonde bij de watertoren vertelt ze dat het roeien met haar vader gisteravond leuk was. In het begin. Op het einde werd het koud zeker, vraag ik terwijl ik even opzij naar haar kijk. Een dikke blonde lok valt over haar linker oog. Ja het werd koud. Maar dat kwam ook doordat we op de weg terug een verhaal mee kregen over een te vroege dood. Mensen gaan best wel heel vaak vroeg dood. Zomaar ineens ook he. Ze kijkt naar buiten. En ik kijk stilzwijgend mee. Koud zeg ik, is het. En ik zie de bomen gemengd met het wit van fluitenkruid langs flitsen. We zeggen allebei even niets tot op het parkeer terrein van de Hema. Straks hebben we geen plaatsje , zegt ze. Natuurlijk wel, zeg ik terwijl we allebei in de lach schieten omdat een wat oudere mevrouw lijkt op de Nederlandse vlag. Ze draagt een rood shirtje op een witte rok met blauwe noppen. Half stok denk ik in mezelf als we verder lopen. Plagerig geef ik haar tikje in haar zij. Ze giechelt. Aan het tafeltje bij het raam lacht ze weer die glimlach naar me als ze haar stokbroodje besmeert met aardbeienjam. Na het roeien gisteren, vertelt ze, hebben papa en ik nog een happy meal gedeeld bij de Mac Donalds. Ik had honger en papa zei dan nemen we zo’n grote en delen we samen. In gedachten zie ik haar vader voor me. Aangeslagen maar groot voor haar. M’n broertje komt ook weer thuis he vandaag na een nacht logeren zegt ze happend van haar broodje. Naast ons aan een ander tafeltje zit een meisje met haar moeder. Het meisje draagt klompen. Ze heeft een euro in haar hand, die ze geeft aan haar moeder. Ze knikt naar ons. Het ontbijtje krijg ik alvast voor Moederdag  fluistert ze trots.
Het laatste slokje sinaasappelsap wordt opgedronken en we lopen samen nog even door de winkel.

Ik pas een leesbril en ze lacht. Ze lacht hardop. De derde vind ze beter bij mij passen. Ik neem ‘m.
Wil je ook nog iets?,  vraag ik aan haar en sla een arm om haar heen  als we richting een bak lopen  gevuld met hele kleine shirtjes. "I love my mam en dad" leest ze in klein gedrukte bloemetjes letters en pakt zo’n klein shirtje in haar handen. Leuk voor ons kleine nichtje zegt ze. En houdt het shirtje vast. Wil je echt zelf niets liefje? , vraag ik nog een keer terwijl ik een kweekpotje pak met een klavertje vier erop. Ze bestudeert het potje en zegt deze wil ik wel voor mama mee nemen. Het zijn geluk klavertjes vier die je moet zaaien ….

We rekenen af en lopen terug naar de auto.
Had je nou echt niet iets leuks voor jezelf gewild Saar? Nee hoor tante Jo, zegt ze, Ik heb alles.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten