fysio in het kort ....

Heerlijk zo’n therapeut. Echt hoor goddelijk die handen en oke ik sta weer iets rechter dan dat ik afgelopen week stond. Maar vooraf een psychotherapeut zou in ieder geval voor mij ook een aanwinst zijn. Al voor ik op die tafel klim. Fysio. Ik blijf het een nogal apart obstakel  vinden. Altijd al. En dat heeft nu niets te maken met fysio inhoudelijk maar vanmiddag op die tafel wist ik weer waarom ik er inhoudelijk niet van hou.

Eigenlijk al vóór op de tafel.

Ik krijg steeds vaker klachten. Langdurig en heftiger. Maar ik vertik het om te bellen. Zo soepel als dat het misschien helpen zal, zo nog meer on soepel wordt mijn houding en mijn hele lijf bij de gedachte naar fysio te moeten. Ik ben nog nooit eerder geweest dan enkel een keer voor een frozen shoulder met allerlei peesontsteking combinaties. Maar vandaag had ik geen keus. Ik moest.

Vanmorgen vraag ik dus eerst mijn vriendin of je bij rugklachten en fysio alles uit moet. Ja Jo natuurlijk , op een broekje en bh na, whappt ze vrolijk terug.

Wat??! Oke , dacht ik daar heb je het al.

Ik whapp manlief in de woestijn. Schat, nu hoop ik toch echt niet dat je alles uit moet op een setje lingerie na, want ik bezit nou net niks wat degelijk is. En met niks degelijk bedoel ik niet dat ik iets draag wat  overeenkomt met een rood zwart leer jarretels achtige niemendalletjes , maar ik heb niks compleet. Niks in elke vorm of maat. En buiten dat draag ik alleen maar iets wat op stringetjes lijkt.  Niks mis met die dingen.  En niet dat iemand dit wil weten of interesseert of überhaupt er iets mee opschiet het nu wel te weten. Ik wou tot vanmiddag ook niet dat iemand buiten mijn cirkel van binnenshuis om dit zou weten laat staan zien. Ik vind het namelijk nogal een struikelblok om met mijn billenomvang in wat voor broekje dan ook, me in een of andere positie te moeten gaan manoeuvreren van een bepaalde oefening op commando?!

 Hahaha, whaptt manlief terug, maak je niet druk en ga liggen. … ??

Juist.
Het  gesprekje viel mee.  Therapeut dacht wel te weten wat er dwars zat. En ik dacht alleen maar heel dwars hoe dom ik was om niet aan een kort broekje te hebben gedacht. Te laat!

Ik kon er niet omheen zag ik al. Uitkleden kon niet naast de spiegel maar er gewoon heerlijk voor. Gepaste positie zag ik gelijk bij het hinderlijke uittrekken van mijn laarsjes. Kont klem tegen de tafel, hoofd in de spiegel. Het hypermoderne en enige op een onderbroek lijkende gebloemde stofje schittert om mijn nog winter witte lijf in de net iets te felle lamp. Een echte Victoria Secret. Meegenomen door manlief als kadootje. Drie maten te klein. Zucht. Striemen net in het midden wat ooit taille is geweest. Lachen , adem in houden en duiken op die tafel. Who cares.

Inderdaad who cares. Want dit was nog niks op mijn aangehouden geitenwollen sokken lijkende voetwarmers na dan, vergeleken met alles in dat kleine half uurtje er na. Want oh my goodness zeg. Net als ik er overheen ben gestapt, of in dit geval over heen ben gaan liggen, rol ik bij de voortgeduwde beweging op mijn linkerzij en voel ik dat mijn benen naar mijn neus worden gevouwen. In de hoop dat mijn enige en favoriete bh die ook aan de te strakke kant is, me niet in de steek zal laten rol ik weer als een soort van rolmops uit een blik zuur terug op mijn rug. En blijft mijn wisselvallige E versus F cup er gelukkig nog net zo in zitten als ik ze er vanmorgen heb ingeschud. Buik inhouden en alles aanspannen mag niet, dus hoe subtiel ik ook word terug gedraaid het hele gebeuren heeft toch duidelijk veel weg van een golfslagbad. En net als ik denk het te hebben gehad, lig ik nog voor ik kan protesteren weer op mijn zij met mijn knieën klem tegen mijn voorhoofd. Ontspan zo goed mogelijk is de opdracht. Ontspannen , ontspannen? Het enige wat ik zie in gedachten is mijn te kleine gebloemde victoria secret in alle glorie 190 graden richting het noorden! Mijn hoofd loopt voelbaar paars aan van zowel de pijnscheuten als mede de ademnood die mijn buik veroorzaakt in deze aantrekkelijke aller charmantste pose onder het genot van een niets verhullend tl lampje.

Op de vraag of het gaat en of ik aan wil geven bij de volgende handeling wanneer het niet meer gaat, knik ik verlossend.

Gelukkig, de therapeut begrijpt het.

Het ging namelijk al niet voor ik binnen stapte.