Oma .. ( zo cryptisch is dat niet) ....

Gisteravond stapte ik van m’n wielrenfiets en dacht ineens aan oma.

Ohh wat erg dacht ik. Niet gebeld. Niet aan haar gedacht. Ja half de middag eventjes. En niet eens langs geweest!

Mensje is 90 jaar en moest maandag voor een simpele oogoperatie. Staar.

Vol goede optimisme ging ze dit avontuurtje aan, maar mislukte. Lens was er uit maar de arts kreeg er geen nieuwe in. Met spoed de volgende morgen naar Den haag. Gespecialiseerde arts heeft oma weer ‘gemaakt’.

Ik betrapte me er gister op dat we oma een beetje verwaarlozen. Nu heeft zij haar bezigheden nog dagelijks en zit ze weinig alleen, maar toch.

In elk geval, gisteravond sprong ik snel onder de douche en verplichte mezelf ‘even’ bij oma te gaan kijken.

Door het raam zie ik ze al zitten. Onderuit hangend in de stoel. Ik glimlach. Haar wit grijze krulletjes net boven de leuning uit en haar oog afgeplakt.

“Ik zie spinnen lopen zegt ze”, bij binnenkomst. “Dat had die arts weleens mogen vertellen dat ik gekke zwarte beestjes zie lopen op de muur.”

Ik nestel me op de bank en ze begint te vertellen. Opgewekt en opgeruimd. Geen teleurgesteld woord over tegenvallende operatie van maandag. Ze neemt het zoals het komt en is. Als ze straks weer maar kan cryptogrammen. Want dat doet ze het liefst van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.

Ze heeft het alleen druk over de ‘reis’ er naar toe. Oma is namelijk niet gewend te reizen. Ze komt niet verder dan dit dorp. Auto rijden is  sowieso haar hobby niet. Ze is dan ook met haar ruim 100 kilo veilig achterin gaan zitten. In de tweedeurs auto van paps en mams. Daar heeft ze zich in gewurmd. Want als ze normaal voorin gaat blijft ze liggen zoals ze er is ingevallen, maar achterin vergt wat ergotherapie. Er uit was ingewikkelder vertelt ze.  “Je vader heeft moeten trekken en sjorren aan m’n benen of het een lieve lust is en kneep zo hard in m’n kuiten dat ik m een klap wou verkopen. Eenmaal één poot buiten de deur wou de andere niet. Weer trekken en sjorren. Nu lig ik uit z’n voegen dat begrijp je.
En hard rijden op die snelwegen. Ja je vader niet hoor. Die werd nog gewoon bij de toegestane snelheid voorbij gevlogen. Levensgevaarlijk! Ze stoven voorbij!
En groot dat ziekenhuis, niet normaal. Rolstoelen gewoon voor niks he. Hier moet je er een muntje in stoppen. Ik moest wel met de rolstoel, want m’n rollator zat klem gevouwen in de auto van je vader en toen ik en m’n rollator er eindelijk inzaten, kon de deur niet dicht. Dus dat rotding er weer  uit. Je vader zuchten. Toen deed dat apparaat het niet. Die Tomtom. Die gaf naar huis aan en we moesten er nog naar toe. Zijn we langs je zus gereden. Die stond in haar onderbroek aan de weg dat ding in te stellen. Der haar zat op zolder zo wild.  
 
Ik kijk naar oma en heel haar lijf schud van het lachen.

Leuke arts trouwens. Beetje halfbloedje. Vroeg of stellendam in de buurt was waar wij wonen.  Ja zei ik en Goeree. Begreep hij niet natuurlijk. Moest nog plakkers plakken op m’n borst. Hij wurmen onder m’n shirt en toen vroeg hij of ik wel eens op ouddorp kwam bij de stranden. Ja vroeger. Maar nu niet meer hoor. Water is te nat en t zand te zanderig. En allemaal kwallen. Weet je wat ook typisch was , gaat ze verder, al die mensen die ik zag zitten in de hal waren geholpen net als ik aan hun linker oog. Toch raar? Morgen moet ik weer terug he. Voor twaalf uur moeten we er weer zijn. Je vader en moeder zijn blij met me. En dat voor twee minuten controle moet je maar denken. Maar ik zeg, we pikken gewoon een van der valkje hoor onderweg.

Oma, vraag ik terwijl ze verder ratelt over de lift in het ziekenhuis en het te harde broodje met kaas voor haar kunstgebit, wil je nog iets voor ik zo vertrek.
Ja zet maar even een bakje thee. Twee zoetjes er in. En een sneetje zoete koek met een lekker laagje boter. En in die trommel he Jo, boven je warhoofd zitten kaakjes. Nee! Die droge taaie dingen die hoef ik niet. Trommeltje er naast. Dat zijn van die heerlijke met een laag chocola. Die wil ik er ook nog twee, heb niet veel gegeten vandaag en moet de scha in halen van dat nuchtere gedoe van vanmorgen. Neem je nog een dropje jo? Hier die vind je toch zo lekker, ze staan er voor.

Kus op der wang en ik vertrek. Afwas staat er nog oma? Ja lekker laten staan. Morgen weer een dag!

Op de fiets naar huis bedenk ik me dat het uurtje niet alleen zo om was, maar dat het eigenlijk gewoon heerlijk is om bij oma te zitten , naar haar te luisteren en er te zijn.

Thuis lees ik m’n whapp.

Mijn zus:  Jo vergeet je oma niet vanavond. Ik ben ook net geweest en ik bedacht me dat het heerlijk is om bij haar te zijn. “ Gezellig en op der praatwater.”