Onvoorspelbaar

Ik denk hem te kennen, en hij mij.  Zo onvoorspelbaar voorspelbaar.

Soms zegt hij te weten wat ik voel of denk. Vaak is hij me voor met het antwoord wat ik wil of probeer te geven, al hardop te zeggen.
Hij glimlacht er dan ook nog lief bij, dat weet ik. Zonder naar hem te kijken.
Ik hoor dat in zijn stem.

Vaak wil hij dat ik een bepaald jurkje aan trek.  Een zwarte met een strakke omlijning want daar komen mijn borsten mooi in uit en daar draag ik ook nog eens niets  onder wat hij heerlijk opwindend vindt. Als het dan een beetje waait op het perron als de trein aankomt , zal  hij achter me gaan staan en zien dat een stukje opwaaiende stof, mijn billen laat verschijnen.

Ik weet dan dat ik niet lang daarna een fluistering zal voelen in mijn nek. Fluisterende lippen zullen vragen of ik mijn borsten wil aanraken, en zachtjes wil knijpen in mijn hard geworden tepels. 

Zo onvoorspelbaar voorspelbaar.

Hij zal dan heel dicht tegen me aan gaan staan in de overvolle trein, en zal ik hem hard geworden, voelen duwen tegen mijn billen.  Hij zal zich dan nog steviger tegen mij aan drukken en ik zal draaien met mijn heupen. Hij zal dan mijn hand pakken en mijn vingers kussen, mijn vingers tegen zijn lippen duwen. Zijn tong zal mijn vingers vochtig maken, terwijl ik de trein hoor denderen over de rails. Ik zal zuchten en mijn lippen zullen mompelen te stoppen. Hij weet dat. Hij zal doorgaan. Hij zal me plagend vragen,  zachtjes bijtend langs mijn oor via mijn hals  terwijl zijn hand mijn blote onderrug raakt, of ik het zeker weet. Of ik zeker weet dat ik wil dat hij stopt terwijl mijn hand in de zijne mijn binnenkant van mijn dijen streelt en ik zijn hemelse geur op snuif.
Zo onvoorspelbaar voorspelbaar.  

Hij zal me wild betasten in het donker van de tunnel en komen op het spoor langs voorbij suizende boomstammen in het licht van de flitsende zon. Hij zal zich afvragen of ik vannacht ook naakt naast hem slapen zal.
Hij zal het antwoord verrassend vinden ….

Onvoorspelbaar .