Hengelen

Ik heb het verpest. Zijn leven totaal verwoest. Écht!  En hij weet niet of dit ooit nog goed komt.

Zijn vishengel staat buiten onder het afdak een stil leven te lijden. Terwijl hij ook lijdt. En wel onder het feit dat ik hem heb verboden te gaan vissen. En nu niet omdat ik het sowieso zielig vindt dat er vissen worden gevangen die het idee hebben een worm te kunnen verorberen om vervolgens met een haak in je bek te worden bewonderd terwijl je schubben op springen staan en dan zonder enig allure te worden terug gegooid.

En nee , het gaat er ook niet om dat hij nog nooit heeft gevist op de ene keer van lang geleden na dan, waarbij een kruising tussen baars en snoek met een haakje in zijn bek lag te spartelen op het gras en mams werd aangekrijst om het beestje uit zijn lijden te verlossen want hij voelde zo eng glad, maar dus ook nog eens niet weet hoe een hengel werkt. Nog nooit een worm van dichtbij heeft gezien, laat staan vast gepakt en ‘m dan ook nog eens eigenhandig aan een haakje te rijgen, terwijl hij al gilt bij het zien van een pissebed op afstand. Nee, het gaat er mij om dat dit dorp groot genoeg is, met heel veel vis gevulde sloten en watertjes. Een haven dat niet alleen krioelt van de karpers maar ook schoenen, fietsen en wrakhout. Voor de deur een waterpartij waar de voorntjes je  ’s morgens vroeg nog net niet begroeten maar zich wel laten zien, en dan moet dat vandaag perse heel veel kilometers verderop in een ander dorp gaan vissen, niet precies uit te leggen waar , maar wel dat het de place to be onder de vissers zou zijn! Omdat je hier toch nooit maar dan ook nooit wat vangt! Maar laat maar zegt hij, ik ga me vandaag wel  weer gewoon dood vervelen, want zijn vervelende mams die het wéér eens onzin vindt begrijpt het toch niet.

Misschien is hij inderdaad wel al oud en wijs genoeg, en hengelt hij graag tussen de vissen, en het groter worden,  maar ik heb ze nog zo graag in het zicht rond me heen dobberen!