Stemming

Vandaag voelt ze zich sterk. Vandaag gaat het gebeuren, Ze heeft de beslissing genomen. Een raar moment was dat. Ze bedacht plotseling dat de er nog een wasje in de machine zat. En gelijk met het draaien van de centrifuge draaide haar denken om. Alsof ze door elkaar gerammeld werd , zag ze alles compleet anders toen ze tot stilstand kwam. Ook de wasmachine stond stil. Geen geluid. Geen gezoem. En nu bij het ophangen buiten van de was lijken de druppels aan de lijn wel glazen bolletjes van de toekomst die warme kleurtjes laten glinsteren in de vroege nevel. De wasknijpers die naar beneden vallen uit het knijpermandje ziet ze als dwarrelende  vrolijke confetti , terwijl de wit gewassen lakens als vangnet fungeren. Krachtig en elastisch. 'Voldoende rekbaar', gilt ze overenthousiast. 'Geef me de ruimte en tijd'. De wind waait langs haar gezicht en ze maakt een pirouetje. Buiten adem danst ze nog zo’n zelfde pirouetje en nog een en nog een. Draaierig stort ze neer in het natte gras. De waterige zon gaat schuil achter de wolken. Bij het open gaan van haar ogen ziet ze nog net hoe de wind het heldere laken iets hoger mee neemt de lucht in. Ze spreidt  haar armen en zucht. '' Wat als ik kon vliegen'. ' Hoog en vrij'.  Ze pakt de lege wasmand en kijkt naar de ravage in huis. Overal ligt en slingert er wat in het rond. De vloer bezaaid met kattengrit . Op haar blote voeten loopt ze er overheen. Die afgrijselijke stank. En ineens is het er weer. Die afschuwelijke jeuk, die stomme gedachtes. Niet krabben, ze wil niet krabben. Haar magere armen zijn al zo toegetakeld! Met haar beidde handen grijpt ze naar haar oren. Ze stampt met haar voeten op stenen vloer in de hal. Ze schreeuwt, ‘niet weer’ ‘niet weer die stem’! ’ Ik haat je’! Ga weg’! ,  gilt ze gevangen machteloos. Met haar handen krabbend over haar armen en dan weer slaand op haar hoofd rent ze naar boven . Het vieze onderlaken wat op haar bed ligt trekt ze er in één ruk af. Half bloot, op het kale matras vouwt ze zich zo klein mogelijk in elkaar, wachtend op een volgend sterker moment. De was hangt na dagen nog steeds aan de waslijn,  wachtend tot de wind haar mee neemt.