Vanmorgen bij het vroege uitlaten van de hond werd er in het
schrale licht van de straatlantaarn een mens uit een ambulance gedragen op een
brancard, diep in de dekens gewikkeld kwam alleen zijn magere gezicht
tevoorschijn. Zijn ogen stonden angstvallig hol en zijn spitse neus viel weg
met de schaduw van de ambulance deur.
Ik stond aan de grond genageld. Mijn hartslag sloeg een slag
over en mijn ademhaling die ik net nog diep zijn werk had laten doen door de
frisse herfstlucht op te zuigen stagneerde. De dag die ik met een heerlijk
gevoel van ik kan de wereld aan was begonnen, is als slag bij heldere hemel
verdwenen. Ik ken deze man niet eens. Aan de overkant van de stoep zie ik een
gordijn voorzichtig opengaan en de krantenjongen is klaar met zijn vroege ochtendeditie
en aan zijn fluiten te horen ook klaar voor wat deze dag verder nog brengen zal.
Diep in gedachten verzonken loop ik richting de voordeur en hoor het grind
onder mijn voeten knerpen. Wat een rot geluid in deze vroege stilte.
Neerslachtig word ik er van al weken. En ik mag daar niet
eens wat van zeggen, want ik bruis
namelijk nog van het leven.
Deze man niet. Hij wordt vandaag de hospice ingebracht in
hoop op verlichting naar zijn laatste ademhaling toe en een waardig afscheid.
Ik weet ook dat de dood het hele leven met ons mee reist. En deze hospice biedt
deze man misschien wel dat sterven veel minder lijden is, ook omdat ze er naast
mogen, willen en durven staan , de hele familie. Die familie zal straks net als de
vorige familie en die familie's daarvoor intens verdrietig op het grote
parkeerterrein voor de voordeur staan in een alleszeggende omhelzing, nadat die
zwart glimmende lange auto met open klep heeft stil gestaan , om
vervolgens voor altijd langzaam weg te rijden uit hun leven.
Gisteravond toen ik de dag wou afsluiten met een laatste
rondje buiten met de hond, liep ik langs de open hospice ramen. Ook toen lag er
een man. Te wachten. De sterren in een fonkelend contrast met de maan gaf een
prachtige ademloze schittering. Hij zag het zelfde als ik .
Mooooi! Ben er opnieuw stil van...
BeantwoordenVerwijderen