Ik dacht vanmorgen vroeg, heel vroeg, na dat ik weer eens niet kon slapen vanwege de zwevende woorden in mijn hoofd, ik doe t ! Ik kruip achter m’n laptop en tik.
Ik tik die zwevende woorden in een lijn met wat punten en komma’s er tussen. En zie wel wat er uit komt.
Binnen twintig minuten realiseer ik me dat er een verhaallijn ontstaat waar ik graag mee verder zou willen maar blokkeer, omdat mijn hersenen mij vertellen dat ik raar bezig zou zijn.
Raar in de zin van dat als het niet over oudjes en de normale dingen in het leven gaat, ik al heel snel neig naar die andere gewaagde pure richting.
Enorme fantasie en misschien wel een stukje werkelijkheid. Misschien wel meer werkelijkheid dan ik toe wil geven. Maar is het niet zo dat we allemaal wel eens wat denken? En niet dat ik het dan zou willen, maar in mijn geval zit het dus blijkbaar in mijn hoofd en moet het er uit.
Ik schrijf nu eenmaal graag. Maar durven schrijven is weer heel wat anders! Zo blijkt. En als je schrijft wil je gelezen worden. En soms toch ook weer niet.
Deel het dan ook niet op facebook of twitter zal je denken, maar dat zijn vaak de verhaaltjes die er nog mee door kunnen, alhoewel ik best weleens een inbox berichtje krijg met commentaar zowel positief als negatief. Een reactie of mening plaatsen onder een "net" of ontroerend blog is makkelijk , maar een reactie onder één die wat seksueel getint is, wordt moeilijker. Daar ben ik inmiddels al lang achter. Schrijven over ons gezin is ook zo’n punt, want maak ik ze niet altijd net iets te belachelijk of denken ze nu niet te slecht over mijn verschillende karaktertjes hier in huis. En dan wordt ik nog door sommige mensen aangesproken in de plaatselijke supermarkt. Of ik toch wel weet dat dit een dorp is!? Kritiek daar kan ik wat mee, maar of ik er ook daadwerkelijk wat mee wil doen is aan mij! Er zijn ook mensen die vragen wie ik met een bepaald verhaal bedoel of over wie ik het in godsnaam heb! Dat is het risico die ik al neem hier in het dorp enkel en alleen omdat ik graag met woorden speel en eigenlijk mijn gevoelens , fantasie, gedachten of belevenissen op papier zet . Maar in alles wat ik tik kan iemand zichzelf misschien wel herkennen. Wij mensen verschillen heel diep van binnen namelijk niet zo veel van elkaar! En heel toevallig tikte ik vanmorgen vroeg dus een paar zinnen die tot mijn verbazing al begonnen met een nogal naakte versie. En niet verkapt. Gewoon gelijk tot de kern in lengtes van woorden en niets overlatend aan verbeelding.
Ik sloeg ‘m op. Las hem zelf nog een keer. En dacht …. Zucht …. Delete !
Klikte op uitzending gemist en keek naar "Waar is de mol" van drie dagen geleden. Heleen van Royen... Heerlijk als je durft zoals zij!!! Tikkeltje dwaas, sex, bijzonder prachtig mooi en 'hart' voor het leven, en ze speelt met rakende gedurfde woorden tot in het diepst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten